qırıntı

qırıntı
top. Qırılan, sındırılan, doğranan, kəsilən bir şeydən ayrılan xırda parçalar, hissələr, qırıqlar, tikələr; tullantı; xırımxırda. Çörək qırıntısı. Daş qırıntısı. Ağac qırıntısı. Yun qırıntısı. – <Alacəhrə> damın içində dəndən tutmuş çörək, qənd qırıntılarına kimi nə düşürdü, dimdikləyib yeyirdi. S. S. A.. Əjdər üstünə tökülmüş çörək qırıntılarını çırpıb ayağa qalxdı. S. Rəh..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • qopalax — (Qax, Mingəçevir, Oğuz, Zaqatala) qəlpə, qırıntı. – Daşın qopalaxlarını bir tərəfə topla (Oğuz); – Ordakı qopalaxları yığışdır, yandır (Zaqatala) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • quqan — (Quba) balta və ya dəhrə ilə odun doğrayarkən qopan qırıntı, qəlpə …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • o:ntax — (Şəki) qırıntı, ovuntu. – Çörəy o:ntağını yerə töhmə …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • çarpanaq — is. Metal, daş parçası, qırıntı; qəlpə. Yan yörəyə şarıltı ilə daşkəsək və metal çarpanaqları töküldü. Ə. Ə.. // Topda, tüfəngdə saçma kimi istifadə edilən qurğuşun və s. metal qırıntıları; qəlpə. Toplar, ağır toplar verməyir aman; Qırılmış… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çarpara — is. Metal, daş parçası, qırıntı; qəlpə. Yan yörəyə şarıltı ilə daşkəsək və metal çarpanaqları töküldü. Ə. Ə.. // Topda, tüfəngdə saçma kimi istifadə edilən qurğuşun və s. metal qırıntıları; qəlpə. Toplar, ağır toplar verməyir aman; Qırılmış… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çöp — is. 1. Taxta, ağac, saman və s. parçacığı. Dişini çöplə təmizləmək. – Gəldiyev əlindəki kibrit çöpünü nəm çəkmiş zərflərin böyründən salır, bura bura açırdı. M. C.. 2. Bədənin bir yerinə batmış belə qırıntı, tikan və s. <Səkinə Güllüyə:>… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • doğrantı — top. Doğranmış, kəsilmiş şeylər; qırıntı; doğramaq nəticəsində hasil olmuş tör töküntü. <Yunis Səlimova:> Nədir o? Bir yığın doğrantı tökübsünüz, həyətinizdən keçmək olmur! M. C …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kilkə — 1. is. 1. Bir birinə qarışmış, dolanmış, pırtlaşıq saç, tük, yun, sap, ip və s. Saçı kilkə kimi pırtlaşmaq. – İkinci qız Nərgizə: – Dayan, bu saat sənin kilkələrini yolaram. Ə. M.. Qarı Mahmudun kilkə kimi pırtlaşmış zil qara saçlarına baxıb dedi …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kəsinti — is. Kəsilmiş parça; qırıntı, qırıq. Ağac kəsintisi. – <Xanpərvər bəyim:> . . Elə adamlara mən qızımın kəsinti dırnağını da qıymaram verim! N. V …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ovxantı — is. Ovuntu, qırıntı; ovulmuş, ovulub tökülmüş şeylər …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”